Μια υποδειγματική ανακαίνιση που εκμεταλλεύεται σωστά τις αντιθέσεις ανάμεσα σε χρώματα και υλικά
μεταμορφώνει κυριολεκτικά ένα διαμέρισμα σε ένα μοντέρνο χώρο, απόλυτα λειτουργικό, φιλόξενο και ευχάριστο.
Ο τσιμεντένιος τοίχος που φιλοξενεί το τζάκι, ο τοίχος από τούβλα που πλαισιώνει την τηλεόραση, η ταπετσαρία της σκάλας... Ενδεικτικά παραδείγματα μιας λειτουργικής ανακαίνισης.
Σ’ όλη την έκταση αυτού του υποδειγματικά ανακαινισμένου διαμερίσματος δεν υπάρχει ούτε ένας τοίχος, ούτε μία κάθετη ή οριζόντια επιφάνεια, που να μην έχει την ιδιαίτερη σημασία της. Ακόμη και το τελευταίο τετραγωνικό εκατοστό έχει αξιοποιηθεί έτσι ώστε να αποτελεί μέρος ενός διακοσμητικού συνόλου, όπου τα χρώματα και τα υλικά συνδυάζονται σωστά.
Μια κατοικία δεν είναι ένας ουδέτερος χώρος που απλά λειτουργεί, αντίθετα αντικαθρεφτίζει την προσωπικότητα και το χαρακτήρα αυτού που την κατοικεί, μας εξηγεί ο αρχιτέκτονας που ανέλαβε να φέρει σε πέρας μια πραγματικά αξιόλογη σε όλες τις λεπτομέρειές της ανακαίνιση.
Εδώ τα χρώματα και τα υλικά δεν έχουν χρησιμοποιηθεί σαν ουδέτερες επενδύσεις των τοίχων, αλλά σαν βασικά συστατικά στοιχεία της ίδιας της αρχιτεκτονικής μελέτης. Για πολλά χρόνια ο “φόβος” να χρησιμοποιήσουμε ελεύθερα το χρώμα μάς οδηγούσε στη συμβατική λύση των αδιάφορων λευκών επιφανειών. Αυτή η αβεβαιότητα στερούσε τα σπίτια μας από μια μεγάλη ποικιλία διακοσμητικών λύσεων αλλά και τους αρχιτέκτονες από τη δυνατότητα να εκφραστούν ελεύθερα, επιλέγοντας τα χρώματα και τα υλικά που θα έδιναν στο χώρο ένα περισσότερο προσωπικό ύφος
Η «διακριτική» απόχρωση του γκρι στην τραπεζαρία συνυπάρχει αρμονικά με τα υφάσματα των επίπλων, το ξύλο του δαπέδου και τα μεγάλα φωτιστικά οροφής.
Η παντοδυναμία του λευκού από τη μία πλευρά μας απάλλασσε από το πρόβλημα της χρωματικής επιλογής αλλά από την άλλη περιόριζε αισθητά τη δυνατότητά μας να ζούμε σ’ ένα χώρο αληθινά δικό μας.
Στη συγκεκριμένη μελέτη χρησιμοποίησα τα χρώματα και τα υλικά σαν εκφραστικά μέσα που αναδεικνύουν την ίδια την ουσία της αρχιτεκτονικής επέμβασης. Και πράγματι, τόσο στο χώρο του σαλονιού όσο και της τραπεζαρίας εύκολα μπορεί να διακρίνει κανείς τη σωστή εφαρμογή αυτών των απόψεων: Υλικά όπως το εμφανές μπετόν, το φυσικό ξύλο και τα τούβλα συνδυάζονται με «διακριτικά» και πολύ σωστά ταιριασμένα χρώματα, όπως το ανοιχτό πράσινο στο χώρο του σαλονιού και το γκρι στο χώρο της γειτονικής τραπεζαρίας.
Τα δύο αυτά χρώματα όχι μόνο συνδυάζονται σωστά μεταξύ τους, αλλά έχουν την ικανότητα να «δένουν» με τα υπόλοιπα υλικά και τις διακοσμητικές λεπτομέρειες. Η παρουσία ενός διακριτικού γκρι στην τραπεζαρία συνυπάρχει αρμονικά με τα υφάσματα που επενδύουν τις καρέκλες, με το ξύλο του δαπέδου και με τα μεγάλα φωτιστικά οροφής, που συμπληρώνουν το φυσικό φως.
Στο χώρο της κουζίνας θαρρείς πως εξελίσσεται ένας διάλογος ανάμεσα σε χρώματα και υλικά, «συναρμολογώντας» μια εικόνα που μας επιφυλάσσει ευχάριστες εκπλήξεις.
Απόλυτα φωτεινός ο χώρος της κουζίνας, επικοινωνεί άμεσα με την τραπεζαρία. Εδώ οι ιδανικοί συνδυασμοί των υλικών έχουν τον «πρώτο λόγο». Το φυσικό ξύλο κάνει έντονη την παρουσία του με μια σειρά από ξύλινα πάνελς πάνω από τα παράθυρα αλλά και επενδύοντας το μεγάλο απορροφητήρα που βρίσκεται πάνω από μια σύγχρονη ηλεκτρική κουζίνα.
Το ίδιο υλικό εμφανίζεται και σε άλλες επιφάνειες όπως τα μεγάλα συρτάρια που φιλοξενούν τα μαγειρικά σκεύη αλλά και ένα τραπέζι-πάγκο στις δύο πλευρές του οποίου βρίσκονται τέσσερις λευκές καρέκλες. Εδώ γίνονται τα καθημερινά γεύματα της οικογένειας, κάνοντας το χώρο της κουζίνας ακόμη πιο λειτουργικό.
Τα ξύλινα παράθυρα πάνω από τον πάγκο του μαγειρέματος γεμίζουν στην κυριολεξία τα χώρο με φυσικό φως, το οποίο συμπληρώνεται από δύο μεγάλα φωτιστικά οροφής και μια σειρά από σποτ τοποθετημένα στο ταβάνι. Τόσο στο χώρο της τραπεζαρίας όσο και της κουζίνας θαρρείς πως εξελίσσεται ένας «διάλογος» ανάμεσα σε χρώματα και υλικά, πως σταδιακά «συναρμολογείται» μία εικόνα που μας επιφυλάσσει ευχάριστες εκπλήξεις.
Ο τοίχος δίπλα στη σκάλα που οδηγεί στη νυχτερινή ζώνη επενδύεται από μια ασυνήθιστη ταπετσαρία που ταιριάζει απόλυτα με τα υπόλοιπα υλικά του σπιτιού.
Τόσο στο μεγάλο σαλόνι όσο και στους υπόλοιπους χώρους του σπιτιού ο αρχιτέκτονας θέλησε όχι μόνο να συνδυάσει διαφορετικά μεταξύ τους υλικά, αλλά και να τα τοποθετήσει στις κατάλληλες επιφάνειες.
Έτσι όπως ακριβώς το σαλόνι «προετοιμάζει» τον επισκέπτη για την εικόνα που θα αντικρύσει περνώντας στους υπόλοιπους χώρους της ημερήσιας ζώνης, έτσι και η σκάλα που οδηγεί στη νυχτερινή ζώνη μας «εκπλήσσει» με την παρουσία μιας ταπετσαρίας, που επενδύει όλη την έκταση του τοίχου. Τα «διακριτικά» σχέδια αυτής της ταπετσαρίας αλλά και το σκούρο καφέ χρώμα της τονίζονται πολύ σωστά από δύο απλίκες τοίχου και συνδυάζονται άψογα με όλα τα υπόλοιπα υλικά του κάτω ορόφου.
Το σκούρο καφέ χρώμα με τη σειρά του εμφανίζεται στο υπνοδωμάτιο των ιδιοκτητών, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα ηρεμίας και χαλάρωσης. Κι εδώ η συνύπαρξη αυτού του χρώματος με το ξύλινο δάπεδο και με τα έπιπλα της κρεβατοκάμαρας επαναλαμβάνει για μια ακόμη φορά της σημασία που δίνει ο αρχιτέκτονας στην αρμονία υλικών και χρωμάτων. Συνοψίζοντας θα λέγαμε πως το καφέ και το μπεζ αποτελούν τα χρωματικά μοτίβα της νυχτερινής ζώνης.
