Αν κάποτε βρεθούμε ταξιδευτές σε μια ξένη χώρα, αν απομακρυσμένοι από την πεζότητα της καθημερινής μας ζωής παρατηρήσουμε προσεκτικά ένα τόπο που δεν έχουμε ξαναδεί, θα διαπιστώσουμε κάτι αρκετά ενδιαφέρον: Αυτό που μας κερδίζει με την πρώτη ματιά δεν είναι τόσο τα μνημεία ή η ιστορία της χώρας που επισκεπτόμαστε. Αντίθετα αυτά που πριν απ’ όλα αποτυπώνονται στη μνήμη μας είναι τα χρώματά της!
Χρώμα Παντού!
Από τις φτωχικές συνοικίες της Νάπολης ως τα μεγαλύτερα χωριά της Βενετίας, το χρώμα αντικαθρεφτίζει τις αλήθειες μιας χώρας που βρίσκεται τόσο κοντά και μαζί τόσο μακριά μας… Μας μιλάει για τους απλούς κι ευγενικούς τρόπους των κατοίκων της, για τις καθημερινές συνήθειές τους, για τη συνύπαρξη του ανθρώπινου και του θεϊκού, για τα επιτεύγματα μιας χώρας που εδώ και πολλά χρόνια διδάσκει τι σημαίνει ομορφιά και καλαισθησία.
Η αλήθεια και το ψέμα
Το χρώμα στα δρομάκια και τις συνοικίες των πόλεων της Ιταλίας έχει να μας πει πολύ περισσότερα απ’ οτιδήποτε άλλο για τη γειτονική μας χώρα. Εδώ επιβεβαιώνεται πως η αληθινή ουσία δεν βρίσκεται στο πολύπλοκο, στο υπερβολικό ή σ’ αυτό που είναι δύσκολο να κατανοηθεί, αλλά μόνο σ’ ένα απλό χρώμα, που ωστόσο έχει τη δύναμη να μεταδώσει τα πιο αυθεντικά συναισθήματα, τις πιο έντονες συγκινήσεις, μέσα από την ανεπιτήδευτη παρουσία του.
Περπατώντας…
Οι αποχρώσεις των σπιτιών που με θαυμασμό αντικρίζουμε περπατώντας σ’ ένα ιταλικό χωριό, μοιάζουν σαν να μας υπενθυμίζουν τις χαμένες και ξανακερδισμένες ευκαιρίες μας. Σαν να επιβεβαιώνουν την πεποίθησή μας πως οι άνθρωποι μπορούν να πραγματοποιήσουν μικρά ή μεγάλα θαύματα, παρ’ όλα τα ελαττώματά τους. Πως η ανθρώπινη ατέλεια μπορεί να γίνει το κίνητρο για την υπέρβαση του μέτριου και του συμβατικού, για το πέρασμα στο πνευματικά ανώτερο, στο διαχρονικό.