Μια σειρά από άψογα μελετημένα και διαρρυθμισμένα lofts περιλαμβάνεται στο βιβλίο «Interiors Architecture», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Loft Publications και διανέμεται από την εταιρεία «Κύκλος-Βιβλίο, Λουίζα Γαρυπίδου». Μεγάλοι, ανοιχτοί χώροι που εξασφαλίζουν οπτική επικοινωνία, υποδειγματική χρήση και διανομή τόσο του φυσικού όσο και του τεχνητού φωτός, λίγα και απαραίτητα έπιπλα, αρμονική συνύπαρξη ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν, σωστή χρήση των χρωμάτων, χαρακτηρίζουν αυτά τα κτίρια που αξιοποιούν σωστά το συνδυασμό χαρακτηριστικών στοιχείων της βιομηχανικής αρχιτεκτονικής, με απόλυτα σύγχρονα δομικά υλικά και πρωτότυπες διακοσμήσεις.
Wagner Loft
Αρχιτέκτων: Michael Carapetian/C και C Architettura Ingegneria
Φωτογραφίες: Andrea Martiradonna
Τόπος: Βενετία, Ιταλία
Οι αρχιτέκτονες Michael Carapetian και Fluvio Caputo άρχισαν να συνεργάζονται το 1998, όταν σχημάτισαν το γραφείο C και C Architettura Ingegneria. Το Wagner Loft είναι ένα από τα πολυάριθμα έργα που ολοκλήρωσαν στην Ιταλία, τα οποία περιλαμβάνουν μελέτες κατοικιών, ξενοδοχείων και πολλές ανακαινίσεις. Η κατοικία που παρουσιάζουμε εδώ χρησιμοποιεί σαν «κέλυφος» το εργοστάσιο ζυθοποιίας Dreher Brewery, που χτίστηκε το 1910. Βασικός στόχος των αρχιτεκτόνων ήταν να δώσουν νέα λειτουργία στο κτίριο, διατηρώντας αναλλοίωτα τα αρχιτεκτονικά του χαρακτηριστικά και κρατώντας ανέπαφες όλες τις παλιές κάθετες επιφάνειες. Όλοι οι εξωτερικοί και εσωτερικοί τοίχοι από τούβλα διατηρήθηκαν ακέραιοι, τα μεγάλα ξύλινα δοκάρια παρέμειναν στη θέση τους, ενώ νέοι χώροι οροθετήθηκαν και διακοσμήθηκαν έτσι ώστε η εικόνα του παρελθόντος να αναδεικνύεται μέσα από την έντονη αντίθεσή της με το παρόν.
Μια μεγάλη, ξύλινη διαχωριστική κατασκευή σε ελλειπτικό σχήμα, μεταλλικά κιγκλιδώματα, αντικείμενα και έπιπλα σύγχρονου design, τοίχοι περασμένοι με έντονα χρώματα αποτελούν τις νέες επεμβάσεις που ξεχωρίζουν στο εσωτερικό του κτιρίου, μελετημένες έτσι ώστε να έρχονται σε άμεσο «διάλογο» με την παλιά τοιχοποιία. Η άρτια λειτουργικότητα που χαρακτηρίζει τους εξωτερικούς χώρους του σπιτιού, η ιεραρχία και η άριστη σχέση ανάμεσα στο εξωτερικό περίβλημα του κτιρίου και την εσωτερική του διαμόρφωση, η λειτουργική και αρμονική συνύπαρξη του παρελθόντος με το παρόν, είναι τα βασικότερα στοιχεία που κάνουν τη μελέτη αυτή να ξεχωρίζει μ’ ένα ύφος απόλυτα προσωπικό όσο και αξιόλογο.
Ciatti House
Αρχιτέκτων: Claudio Nardi
Φωτογραφίες: Estudio Santi Caleca
Τόπος: Φλωρεντία, Ιταλία
Το απλό ύφος, ο λιτός σχεδιασμός και οι σωστοί συνδυασμοί των υλικών δίνουν το αρχιτεκτονικό «στίγμα» αυτού του σπιτιού, που κατασκευάστηκε στη Lastra a Signa, μια περιοχή αρκετά κοντά στη Φλωρεντία. Το κτίριο βλέπει σ’ ένα πανέμορφο τοπίο της Τοσκάνης, με λόφους γεμάτους ελιές, με παλιούς πύργους και μακρινά χωριά. Οι καθαρές φόρμες, οι μεγάλες επιφάνειες με σωστά μελετημένα ανοίγματα και κυρίως το λευκό χρώμα στους τοίχους, χαρακτηρίζουν όλους σχεδόν τους εσωτερικούς χώρους του. Η μελέτη που ολοκλήρωσε ο αρχιτέκτονας Claudio Nardi βασίζεται στη δημιουργία ενός κεντρικού πυρήνα που υψώνεται από τη βάση έως την κορυφή του κτιρίου και φωτίζεται από φεγγίτες και έξυπνα σχεδιασμένα ανοίγματα της οροφής. Αυτός ο χώρος επικοινωνεί με όλα σχεδόν τα δωμάτια του σπιτιού, αποτελώντας ουσιαστικά το «κέντρο» όλων των λειτουργιών του. Στο δάπεδο του εξώστη που επικοινωνεί οπτικά με το σαλόνι του ισογείου υπάρχουν μικρά ανοίγματα-φεγγίτες που αφήνουν το φυσικό φως να περάσει παντού. Εδώ η παντοδυναμία του λευκού μετριάζεται μόνο από ένα πρωτότυπο χαλί-μοκέτα με γεωμετρικά σχήματα σε μαύρες, μπεζ, γκρι και καφέ αποχρώσεις, που καλύπτει ένα μεγάλο τμήμα του δαπέδου.
Designer’s Loft
Αρχιτέκτων: Patrizia Sbalchiero
Φωτογραφίες: Andrea Martiradonna
Τόπος: Μιλάνο, Ιταλία
Ένα παραδοσιακό ξυλουργείο, σε μια πολύ παλιά συνοικία του Μιλάνου ανακατασκευάστηκε από την αρχιτέκτονα Patrizia Sbalchiero και σήμερα χρησιμοποιείται σαν κύρια κατοικία για ένα ζευγάρι σχεδιαστών και το μικρό τους γιο. Το μεγάλο ύψος χαρακτηρίζει όλους τους χώρους αυτού του κτιρίου, ενώ η οροφή του αποτελεί μια χαρακτηριστική αρχιτεκτονική ιδιομορφία, αφού ένα τμήμα της καλύπτεται από ξύλινη στέγη και ένα άλλο από μεταλλική. Εκτός από τη διατήρηση όλων των στοιχείων που χαρακτηρίζουν την παλιά κατασκευή, βασικός σκοπός της Patrizia Sbalchiero ήταν να διοχετεύσει όσο το δυνατόν περισσότερο φως στο εσωτερικό του κτιρίου, και συγχρόνως να δημιουργήσει ή να διευθετήσει χώρους έτσι ώστε να εξυπηρετούν πλήρως τις ιδιαίτερες ανάγκες των δύο σχεδιαστών, που τις περισσότερες φορές δουλεύουν στο σπίτι.
Με δεδομένο το μεγάλο ύψος του κτιρίου, η αρχιτέκτων αποφάσισε να δημιουργήσει έναν επιπλέον επίπεδο μέσα στο σπίτι, ένα μεσοπάτωμα που να περιλαμβάνει το στούντιο και τη νυχτερινή ζώνη του σπιτιού και να επικοινωνεί με το ισόγειο με μια έξυπνα σχεδιασμένη μεταλλική σκάλα. Η σκάλα περιβάλλει και συγχρόνως στηρίζεται από μια παλιά μεγάλη κολώνα επενδυμένη με τούβλα, η οποία παραμένει αναλλοίωτη –χαρακτηριστικό στοιχείο πολλών βιομηχανικών lofts– τονίζοντας τη σχέση του παλιού με το νέο. Μια ενδιαφέρουσα επίσης παρέμβαση είναι η κατάληξη της σκάλας στο ισόγειο: Ο μεταλλικός σκελετός της επεκτείνεται και πλαισιώνει μια ξύλινη βάση που λειτουργεί σαν τραπέζι, έχοντας τη δυνατότητα να φιλοξενήσει την τηλεόραση, τα συστήματα ήχου ή βίντεο κ.λπ. Μ’ αυτό τον έξυπνο τρόπο προστίθεται ακόμη μια λειτουργική επιφάνεια και συγχρόνως επιτυγχάνεται ένα είδος «συνέχειας» ανάμεσα στα δύο επίπεδα του σπιτιού. 
Ανεβαίνοντας τη σκάλα βρισκόμαστε στο «στούντιο» του σπιτιού: πρόκειται για ένα μεγάλο και άνετο χώρο δουλειάς που περιλαμβάνει οτιδήποτε είναι απαραίτητο για τις επαγγελματικές ανάγκες δύο graphic designers: κι εδώ ωστόσο υπάρχει η άριστη σχέση ανάμεσα στο παλιό και το καινούριο αφού ένας υπερσύγχρονος και πλήρης ηλεκτρονικός εξοπλισμός συνδυάζεται πολύ σωστά με παλιά σχεδιαστήρια, παλιά αρχεία μακετών, ξύλινα γραφεία-αντίκες, μεταλλικές βιβλιοθήκες κ.ά. Η μελέτη του φωτισμού εδώ είναι υποδειγματική: το άπλετο φυσικό φως που περνάει από την κεκλιμένη μεταλλική οροφή όχι μόνο γεμίζει το χώρο αλλά διοχετεύεται και στο ισόγειο, περνώντας μέσα από ορθογώνια ανοίγματα από αμμοβολισμένο άθραυστο γυαλί που υπάρχουν στο δάπεδο. Σε δύο από αυτά τα πολύ έξυπνα σχεδιασμένα ανοίγματα οφείλεται η πραγματικά εντυπωσιακή εικόνα που δημιουργείται στην κουζίνα του σπιτιού, που βρίσκεται ακριβώς από κάτω, στο ισόγειο.
Αυτός ο χώρος όχι μόνο φωτίζεται με υποδειγματικό τρόπο, συνδυάζοντας το τεχνητό με το φυσικό φως αλλά χαρακτηρίζεται από ένα ιδανικό συνδυασμό υλικών και χρωμάτων, αξιοποιώντας το φυσικό ξύλο αλλά και ένα πολύ όμορφο πορτοκαλί χρώμα, που καλύπτει τους τοίχους και την οροφή. Οι πορτοκαλί και κόκκινες επιφάνειες των ντουλαπιών της κουζίνας, το γαλάζιο στους φεγγίτες της οροφής και το φυσικό χρώμα του ξύλου στο δάπεδο και το τραπέζι συνθέτουν μια αξιόλογη εικόνα, ολοκληρωμένη έτσι ώστε να δημιουργεί μια αίσθηση άνεσης, οικειότητας και φιλοξενίας. Η ιδιαίτερη σημασία που δίνει η σχεδιάστρια στο χρώμα και στις δυνατότητές του γίνεται με τον ίδιο σχεδόν τρόπο αισθητή και στο παιδικό δωμάτιο: εδώ μια αριστοτεχνική ζωγραφική σύνθεση σ’ έναν από τους τοίχους δημιουργεί μια ατμόσφαιρα παραμυθιού με μάγους, φωτεινά άστρα και φεγγάρια, «ταξιδεύοντας» την παιδική φαντασία στη χώρα του γαλάζιου...
1310 East Union
Αρχιτέκτων: Miller-Hull Partnership
Φωτογραφίες: Ben Benschneider, James F. Housel, Craig Richmond
Τόπος: Seattle, ΗΠΑ
Πρόκειται για ένα εντυπωσιακά σχεδιασμένο διαμέρισμα δύο ορόφων, με μεγάλους ανοιχτούς χώρους, με λίγα αλλά σωστά τοποθετημένα έπιπλα και έντονες αντιθέσεις ανάμεσα σε υλικά. Η παρουσία του μετάλλου γίνεται ιδιαίτερα αισθητή εδώ, τόσο στην οροφή που στηρίζει τον εξώστη με μεταλλικά δοκάρια, όσο και στο σκελετό της μεγάλης τζαμαρίας, που έχει τη δυνατότητα να μετακινείται σε κάθετους μεταλλικούς άξονες, μεταμορφώνοντας όλο το διαμέρισμα σε μια μεγάλη ανοιχτή «βεράντα». Μια εκπληκτική θέα προς την πόλη του Seattle εντυπωσιάζει κάθε επισκέπτη που περνάει από εδώ. Έτσι χωρίς αμφιβολία το βασικότερο πλεονέκτημα αυτού του ιδιόμορφου loft, που είναι στραμμένο στην κυριολεξία προς τη θέα της πόλης είναι ακριβώς αυτή η «συνέχεια» ανάμεσα στο μέσα και το έξω: ο πάνω όροφος επικοινωνεί με τη σειρά του με μια μεγάλη βεράντα, που απολαμβάνει μια διαφορετική θέα του Seattle. Το δάπεδο από τσιμέντο είναι άλλο ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό αυτής της διακόσμησης, που δίνει προτεραιότητα στα «σκληρά» υλικά, αποφεύγοντας τις υπερβολές και αξιοποιώντας τη ρήση «less is more» με μια λιτή διαρρύθμιση χώρου, με λίγα και απολύτως απαραίτητα έπιπλα.
House inside a House
Αρχιτέκτων: Giovanni Longo
Φωτογραφίες: Andrea Martiradonna
Τόπος: Μιλάνο, Ιταλία
Άλλο ένα παλιό εργοστάσιο έδωσε τη θέση του σε μια εντυπωσιακή κατοικία, σ’ ένα πολύ σωστά σχεδιασμένο χώρο, με όλα τα χαρακτηριστικά του loft: μεγάλοι, ανοιχτοί χώροι που εξασφαλίζουν οπτική επικοινωνία, υποδειγματική χρήση και διανομή τόσο του φυσικού όσο και του τεχνητού φωτός, λίγα και απαραίτητα έπιπλα, αρμονική συνύπαρξη ανάμεσα σε στοιχεία του παρελθόντος και σύγχρονα υλικά, όπως το άθραυστο γυαλί, το μέταλλο κ.ά. Στην περίπτωση του χώρου που παρουσιάζουμε εδώ εκείνο που αμέσως κερδίζει την προσοχή μας είναι η έντονη «θεατρικότητα»:
όλη η διακόσμηση έχει ολοκληρωθεί έτσι ώστε να δίνει την εντύπωση ενός σκηνικού, με έξυπνη χρήση του χρώματος, με πρωτότυπα κάδρα αναρτημένα στους τοίχους, με παράξενα αντικείμενα τοποθετημένα σε σωστά σημεία και με αξιοποίηση των αντιθέσεων ανάμεσα σε υλικά: μια κάθετη επιφάνεια περασμένη με κόκκινο χρώμα συνδυάζεται σωστά με μια μαύρη μεταλλική σκάλα ενώ η όλη σύνθεση αναδεικνύεται ιδανικά από ένα ξύλινο δάπεδο που «ζεσταίνει» το χώρο. Στον εξώστη ένα δάπεδο από άθραυστο γυαλί εξασφαλίζει άμεση οπτική επικοινωνία με το χώρο του ισογείου, τροφοδοτώντας τον συγχρόνως με άπλετο φυσικό φως.
Inspired by Ice
Αρχιτέκτων: Marie Veronique de Hoop Scheffer
Φωτογραφίες: Virginia del Guidice
Τόπος: Buenos Aires, Αργεντινή
Ακόμη μια διαρρύθμιση χώρου με έντονα θεατρικά στοιχεία: Μπαίνοντας σ’ αυτό το κτίριο που παλιότερα λειτουργούσε σαν εργοστάσιο της Chrysler, διαπιστώνουμε με μεγάλη έκπληξη πως βρισκόμαστε πάνω σ’ ένα μεγάλο επίπεδο που χρησιμεύει τόσο σαν δάπεδο όσο και σαν… τραπέζι. Μια ημικυκλική σκάλα μας κατευθύνει σ’ ένα χαμηλότερο επίπεδο όπου βρίσκονται οι καρέκλες, όπως και τα υπόλοιπα έπιπλα ενός παράξενου αλλά και πολύ λειτουργικού ενιαίου χώρου που περιλαμβάνει το σαλόνι και αυτή την αληθινά ασυνήθιστη «τραπεζαρία». Η «αψίδα» που μας οδηγεί σ’ αυτό το χώρο φωτίζεται με κρυφό τεχνητό φωτισμό και παίρνει μια πολύ όμορφη πορτοκαλί απόχρωση, που συνδυάζεται πολύ όμορφα με το φως των κεριών. Έτσι μια ατμόσφαιρα απόλυτα θεατρική μας συναρπάζει από την πρώτη στιγμή σ’ αυτό το πρωτότυπο loft που ξεχωρίζει με μια άψογη λειτουργικότητα, υπενθυμίζοντάς μας την ίδια στιγμή πως δεν υπάρχουν όρια στη φαντασία.
House with a Patio
Αρχιτέκτων: Carlo Donati
Φωτογραφίες: Matteo Piazza
Τόπος: Μιλάνο, Ιταλία
Ένας παλιός βιομηχανικός χώρος στο ιστορικό κέντρο του Μιλάνου δίνει τη θέση του σ’ ένα υπερσύγχρονο loft, όπου η κάθε λεπτομέρεια της διαρρύθμισής του έχει μελετηθεί με μεγάλη προσοχή και ακρίβεια. Με αναφορά τα παλιά ρωμαϊκά σπίτια, με το χαρακτηριστικό αίθριο, η διαμόρφωση του νέου χώρου βασίζεται στη σωστή χρήση του φυσικού φωτός, το οποίο κι εδώ παίζει κυρίαρχο ρόλο στο στιλ της διακόσμησης. Έτσι έχεις την εντύπωση πως ανάλογα με την ώρα της ημέρας και τη θέση του ήλιου, αλλάζει κατά κάποιο τρόπο και η μορφή αυτού του πρωτότυπου loft, αφού ακόμη και οι σκιές που αλλάζουν από τη διαφορετική κλίση του φωτός, θαρρείς πως συμμετέχουν στο σχεδιασμό των χώρων του. Το χρώμα επίσης παίζει πρωτεύοντα ρόλο στη διακόσμηση κάποιων εσωτερικών χώρων, όπως η κρεβατοκάμαρα της φωτογραφίας, όπου με λίγα και απαραίτητα έπιπλα κι ένα ανοιχτό πράσινο χρώμα στους τοίχους δημιουργείται η κατάλληλη ατμόσφαιρα ηρεμίας και άνεσης.
